হোষ্টেলৰ দিনবোৰ খণ্ডঃ ১১

হোষ্টেলৰ দিনবোৰ ।

খণ্ডঃ ১১

      ৰাতি বৰষুণৰ পিছত ৰাতিপুৱা ৰ'দ। খিৰিকীৰ ফাকেৰে ৰ'দৰ পোহৰে মোৰ চকুত চাটমাৰি ধৰিছে। ৰাতিটো যে ইমান গভীৰ টোপনি আহিছিল কোনোবাই যদি মোক কৰবাত পেলাই দিয়া হলেও গ'মকে নাপালো হয়। 

ৰাতিপুৱা শুই ওঠি মোৱাইলটো চোৱাটো মোৰ এটা সৰু অভ্যাস ভিতৰতে পৰে……

: গুদ মৰনিং অভি ……… ( অংকুৰে দাত মাজি ………। সি সোনকালে সাৰ পালে )

: অংকুৰ মই এইবাৰে তোমাক শেষ বাৰৰ বাবে কৈছো …মোৰ নাম ৰিকি ওৰফে ৰিকি মহন্ত। কিয় বাৰ বাৰ অভি………

: হব দিয়া অ পাহৰি যাওঁ………হাঃ হাঃ হাঃ ……গুদ মৰনিং ৰিকি মহন্ত। 

: গুদ মৰনিং………

      তাৰ এই ৰহস্যময় হাঁহিটো মোৰ ভাল নালাগে। ইয়াৰ মাজত যেন সজতনে লুকুৱাই ৰাখিছে নিজৰ সকলো গোপন কথা । মোক সকলোৱে আগত সি কিয় বাৰু অভি বুলি মাতি থাকে। কেতিয়াবা মোক ই সকলোৱে আগত ৰিকিৰ পৰা অভি বুলি চিনাকি দিয়াব ঠিক নাই। মই ভবা দৰে ই ইমান সহজ নহয়। ই মোৰ সকলোবোৰ কথা জানে… মই নিশ্চিত সি সেই গোপন জগতে কোনোবা এজন । নহলে মোৰ গোপন আইদি অভি কথা জানিবনে …………?

এনেতে মোৰ মোৱাইলটো বাজি ওঠিল…

: গুদ মৰনিং কলিজাটো……

: গুদ মৰনিং অনৱদা…উঠিলা ? 

: ওম……মোৰ ৰোমত আহা …আৰু এতিয়াই………

মোৰ কোনো উত্তৰলৈ অপেক্ষা নকৰি অনৱদা ফোনটো কাটিদিলে। মই অনৱদা ৰোমলৈ বুলি যাবলৈ সোনকালে মুখখন ধুই ফ্ৰেচ হৈ লৈছো। ফ্ৰেচ নোহোৱাকে ভাল নালাগে এনেতে …

: ঐ খোৱা ……

: কি দিছা চাহ… ইমান ৰাতিপুৱাই নাখাওঁ মই……

: horlicks হয় খোৱা……

: নাই নাখাওঁ …অনৱদা মাতি আছে…… গৈ আহো ৰবা দেৰি হলে বেয়া হব । অংকুৰ মোৰ টেবুলতে থৈ দিয়া আহি খাই আছো।  

: Horlicks নোখোৱা মানে……অনৱদা তাত কি গাখীৰ পানী খাব যোৱা নেকি ? তুমিটো আগত ৰাতিপুৱা Horlicks য়ে খোৱা……হাঃ হাঃ হাঃ……

       অংকুৰে মোক কালি পৰা পাইছেহে…। কিন্তু যেন মোৰ বহুত আগৰ চিনাকি দৰে ব্যৱহাৰ কৰে …সি নকলেও মই বুজি পাওঁ। তাৰ কথা বোৰত বুজি পোৱা হয়…… সি যে সেই মোৰ বহুত আগৰ চিনাকি কোনোবা……………

আকৌ মোৰ ফোনটো বাজি ওঠিল…… এইবাৰ অলপ খং কৰাৰ দৰে………

: কি হল ? নাহা মানে তুমি ?

: গৈছো ৰব অনৱদা । 

: কেতিয়া আহিবা…সকলো লৰা কি শুই উঠা পিছত ?

: গৈ আছো ৰব …

      মই আৰু অংকুৰ কোনো কথালৈ অপেক্ষা নকৰি চিধাই অনৱদাৰ ৰোমলৈ গলো। ইতিমধ্যে হোষ্টেলৰ লৰাবোৰ প্ৰায় উঠিছে।

অনৱদা ৰোমৰ দৰজাখন অলপকৈ খুলি থৈছে । হয়তো মই যাম বুলি। 

: ইমান দেৰি কিয় কৰিলা ?

: লগৰটো যে কথায়ে কৈ আছে। Horlicks খাব দিছে……

: হব নহলে… যোৱা যোৱা । দিষ্টাব দিলো চৰি…

: এহ কিয় কৈছে…… কিয় মাতিছিল কওঁক । 

: এনেই মাতিলো । হব যোৱা এতিয়া……এইকেইদিন লগতে থাকি অভ্যাস হৈছিল মনত পৰিছিল মাতিছিলো । আজি তাতে মোৰ ৰোমমেট আহিব। কোনোবাই নতুন ৰোমমেট পাই খবৰে নলয়……

: ভালে হব আপোনাৰ আজিৰ পৰা লগ এটা হব। এই কথাটো কওঁতে কিন্তু মোৰ কিবা এটা মনটো বেয়া লাগিছিল। মই বাৰু ভাল পাই পেলাইছো নেকি ? নাই নাই মই লৰা লগত সম্পৰ্কত অহা মানুহ নহয়। 

         অংকুৰ আহালৈকে মই অনৱদাৰ লগত মই একেলগে আছিলো । তাকো একেখন বিচনাট মোক শুৱাইছিল। এই সময়খিনিটো মই পাহৰিব নোৱাৰো। কিমান যে ভাল লগা সময় আছিল। যদি মোক এইটো ৰোমতে থাকিব দিলে হয় মই কিন্তু অনৱদা বুকুৰ মাজতে শুলো হয়। 

: ৰিকি কি ভাবি আছা ?

: নাইচোন । মই যে কিবা ভাৱত সোমাই গৈছিলো তেওঁৰ আগত ধৰা পৰিলো । আজি তেওঁ পিন্ধি থকা বগা গেঞ্জি আৰু সৰু সাফ পেন্টটোৰে তেওঁক বহুত ধুনীয়া লাগিছে। 

: তুমি নকলেও মই জানো …মোৰ পোৱালিটো। ওমমমাহ…………তেওঁ মোক বহি থকাৰ পৰাই সাৱতি ধৰিলে। তেওঁৰ পুৰঠ শৰীৰৰ মাজত মই সম্পূৰ্ন সোমাই বাগৰি পৰিলো। বহু সময়লৈকে দুয়োটাৰে একো মাত নাই……মাত্ৰ উশাহবোৰ শুনি আছো আৰু বকুৰ ধপধপনি বোৰ ………………অৱশ্যে কিছুপৰ পিছত মই মোৰ তিকাত অলপ সময়ৰ পিছত গৰম গৰম অনুভৱ কৰিছিলো। কিবা এটাযে টিকাত খুন্দিয়াইছিল। হয়তো তেওঁ উত্তেজিত হৈ আহিছিল। তেওঁ মোৰ পেন্টটো তললৈ অলপ ঠেলি জোৰকৈ হাবতি ধৰিছিল………এনেতে মই……

: ওহ চাওঁ মই যাওঁ……তেওঁৰ পৰা মই আতৰি আহিবলৈ চেষ্টা কৰিছিলো। কাৰন হোষ্টেলৰ লৰাবোৰ বাহিৰে অহা-যোৱা কৰি আছে। তাতে ৰোমৰ দৰজাখনো বন্ধ কৰা নহল। 

: বেয়া পাইছা ?

: নাই পোৱা ……

: তেন্তে কি হ'ল নহলে……আজি পৰা চোন ৰোমত বেলেগো থাকিব ……নাপামএ অকলে । 

: দৰজাখন খোলা আছে…এৰি দিয়ক। 

: এহ……… যোৱা মাৰি অহা।

মই দৰজাখন মাৰিদিলো। লকটো বেয়া… ভালকে মাৰ নাখাই হোষ্টেলৰহে দৰজাহে । আকৌ আহি বিচনাত তেওঁৰ কাষত পাইছিলো মাত্ৰ……

      জোৰকৈ টানি তেওঁৰ গা ওপৰত উঠাই ললে এইবাৰ । তেওঁ ওপৰলৈ মোৰ দি শুই আছে আৰু তেওঁৰ ফালে মুখ দি মই তেওঁৰ গাত। সেই সময়ত তেওঁমোক জোৰকৈ সাৱতি ধতিছিল। ওঠত চুমা এটা দিছিল। তেওঁৰ গোটেই শৰীৰ কপি উঠিছিল। মোৰ কোমল টিকা কেইটা পিটিকি আছিল মাজে মাজে ফুটাটোত আঙুলিৰে ঠেলিছিল। মইও বহুত অধৰ্য্য হৈ পৰিছিলো ওফ……… লাহে লাহে ওঠত ওঠ দি মৌন হৈ পৰিছো দুয়োতা। 

: কেনেকোৱা লাগিছে ? ভাল লাগিছে ? 

: মই ভাল লাগিছে বুলি কৈছিলো। কিন্তু সেই সময়ত মোৰ বেছি ভয়হে লাগিছিল । সেই সময়ত হোষ্টেলৰ লৰাবোৰ সকলো উঠিছে। দুই - এজনে অনৱদা দুৱাৰত টুকৰ মাৰি উঠিবলৈও চিঞৰিছিল। 

কিন্তু অনৱদা মোক এৰি নিদিয়ে । যি দেখিছো তাক লাগিবই… মই অমান্তি হলো। না তেওঁ নামানে ……তেওঁৰ মতে একো নহয়। তেওঁ এইবাৰ জেদ ধৰিলে… এতিয়া যদি মই নকৰো অলপ চুহি হলেও দিব লাগিব । উপাই নাই আৰু……মই মান্তি হলো। তেওঁ লাহেকৈ পেন্টো অলপ তললৈ ঠেলি দিলে আৰু মোৰ মুখত অংগটো লগাই দিলে। ইমান পিছল………ইতিমধ্যে তেওঁৰ অংগটো বিজলে লুটুৰি পুতুৰি হৈ আছিল। মোৰ মুখত লবলৈ অলপ বেয়া লাগিছিল যদিও ললো । ডাঙৰ অংগটো চালটো অলপ পিছলৈ ঠেলি মই মুখত ভৰালো। তেওঁ বহুত সুখ পোৱাৰ দৰে কৰিছিল । এইবাৰ গোটেই অংগটো মোৰ মুখত ঠেলি দিলে। পিছল থকা বাবে একেঠেলাই ডিঙিলৈকে পাইছিল। এইবাৰ তেওঁমোৰ চুলিত ধৰি আগপিছ কৰিবলৈ ধৰিলে। গোটেই অংগটো মোৰ ডিঙিলৈকে পাইছিল। মই কবকব কৰি গৈছিলো। 

: আঃ জোৰকে চুহা না দেহা ……

: আহঃ বহুত ভাল লাগিছে…… আৰু ভালকে… ওফ………

: মৰি যাম এতিয়া ……ইমান ভাল লাগিছে ………জোৰকৈ চুহা………

সময়ৰ লগে লগে তেওঁ খৰ কৰিবলৈ ধৰিলে। মোৰ উশাহ বন্ধ হওঁ হওঁ অৱস্থা। এইবাৰ তেওঁ মোক তেওঁৰ গাত পৰি ওলোটাকৈ চুহিবলৈ কলে……মই তেওঁৰ গাত পৰি তেওঁ ভৰিৰ ফালে মুখ কৰি চুহি আছো। 

মোৰ তিকাতো তেওঁৰ মুখৰ ফালে । এইবাৰ তেওঁ মোৰ তিকাত আঙুলি এটা ভৰাই দিলে । ওফ জোৰকৈ ঠেলি দিয়াত ইমান বিষাইছিল……… সেয়ে তেওঁ মোৰ কথা ভাবি তিকাত চেলেকিবলৈ ধৰিলে । এনেকৈ চেলিকিছে যেন বহুত বছৰ ভোকত আছে। মাজে মাজে জিভাখন ভিতৰলৈ ভৰাই দিছে। ওফ ……এই মানুহজনে মোক পাগল কৰি এৰিব। 

        মই পগলা হৈ গৈছো। খুব জোৰকৈ চুহিবলৈ মন গৈছে মোৰ । ভোকাতুৰহৈ পৰিছো। এটা সময়ত তেওঁ মোৰ মুখৰ ভিতৰত তেওঁ গৰম গৰম বীজ এৰিলে। মই পেলাবলৈ পাহৰি পেলাইছো সুখতে গিলি দিলো । কিছুমান মুখেৰে বৈ আহিছিল। কিয় নাজানো তেওঁ এনেকোৱা কৰিছিল যে তেওঁৰ পৃথিৱীৰ প্ৰিয় মানুহজন মই। আৰু মোৰো এনেকোৱা লাগিছিল সেইদিনা এই মানুহ জনৰ অবিহনে মোৰ সুখ আধৰুৱা। তেওঁ এতিয়াও মোৰ তিকাত আঙুলিয়ে সুখ লৈছে । এটাৰ পিছত আনটো আঙুলিয়ে সুখ লবলৈ চেষ্টা কৰিছে। যেন মোক সুখ দিবলৈকে তেওঁৰ ব্যস্ত। 

       এনেতে দৰজাত আকৌ কোনোবাই বাহিৰৰ পৰা ঠেলিছে………এনেলাগিছে বাহিৰত বহুত মানুহৰ মাত। 

এইবাৰ হথাৰ্ৎ দৰজাখন খুলি গ'ল। 

আগলৈ……………

(আমাৰ পৰৱৰ্তি খণ্ড

 পঢ়িবলৈ পেইজখন Follow কৰিব নাপাহৰিব আৰু ভাললাগিলে এটা comment কৰি উৎসাহ দিবলৈ নাপাহৰিব।)